شاید برای شما هم پیش آمده باشد که برای پانسمان کردن زخم و يا جراحتی از چسب زخم استفاده کنيد. اما با پوشيده شدن سطح جراحت توسط چسب از وضعيت آن با خبر نيستيد و نمی دانید که آیا زخم رو به بهبود است و يا در حال عفونی شدن. 

محققین انجمن EMFT مونيخ، یک چسب هشدار دهنده عفونت ابداع کردند که می تواند وضعيت زخم را با تغيير رنگ خود بيان کند. اين برچسب هشدار دهنده با اندازگیری PH پوست بدن انسان می تواند شرايط عفونی و یا غير عفونی زخم را تشخيص دهد.

در حالت عادی PH پوست بدن انسان 5 است. اگر PH به 6.5 یا 8.5 افزایش يابد، نشانه ای از عفونت زخم است و برچسب با تغيير رنگ خود به بنفش اعلام خطر خواهد کرد.

البته نمی توان گفت که این برچسب می تواند خیلی هم کاربردی باشد. از آنجايی که زخم های عمیق دارای ریسک عفونت بالایی هستند، معمولا توسط چندین لايه پانسمان، باند پیچی می شوند. پس استفاده از این برچسب و تغيير رنگ آن در زير چندین لايه پانسمان چندان محسوس نيست.

از طرفی بدن انسان خود دارای بهترین سيستم هشدار دهنده عفونت است. با علائم بالینی از قبیل تب می توان به عفونت زخم ها و جراحت ها پی برد. اما خوبی این ایده این است که هزینه تولیدش پایین و برای زخم های سطحی کاربردی است. 

هیچ وقت فراموش نمی کنم یک بار در دوران نوجوانی هنگامی که برای زدن واکسن به مدرسه ما آمده بودند از ترس آمپول از پنجره ساختمان بیرون پریدم و از دست آن سرسوزن وحشتناک فرار کردم! هر چند که بعدا دستگیر شدم و واکسن را نوش جان کردم.

اگر مثل من از آمپول وحشت دارید این خبر برای شما خوشحال کننده خواهد بود. یک محقق ژاپنی روش جدیدی را برای تزریق دارو ابداع کرده است که در آن دارو بدون هیچ گونه دردی قابل تزریق است. بهتر از آن اینکه در این روش از سوزن های نوک تیز هم خبری نیست.

بهتر است بدانید که قبلا روش هایی برای تزریق دارو بدون استفاده از سرنگ و سر سوزن ابداع شده که در آن دارو با استفاده از فشار هوا تزریق می شود. اما استفاده از آنها به دلیل محدودیت ها رایج نشده است. در روش ابداعی جدید به جای استفاده از سوزن از قطعه ای کوچک و پلاستیکی استفاده میشود. و به گفته مخترع، این روش نسبت به دیگر روش های تزریق قبلی ارزان تر و راحت تر است.

در ویدیویی که توسط پایگاه نشنال جئوگرافی منتشر شده، می توان دید که این روش تزریق جدید دارو چگونه عمل میکند. هر چند که در مورد جزییات آن اطلاعاتی داده نمیشود.

برای توسعه و تولید انبوه روش جدید تزریق دارو سازمانی ایجاد شده است که قرار است در جهت ترویج آن سرمایه گذاری کند. جالب ترین بخش این ابداع اسمی است که بر روی آن گذاشته شده است. نام روش جدید را «بوسه مادر» گذاشته اند. فکرش را بکنید آن آمپول های وحشتناک تبدیل به بوسه مادر بشود

با کوچکتر شدن ابعاد ریزتراشه ها شاهد آن هستیم که پای این موجودات صفر و یکی به ارگانهای زنده هم باز شده است و حالا به حدی کوچک شده اند که می توانند خود را داخل یک قرص کوچک پنهان کنند و به جاسوسی از بدن شما بپردازند. شرکت داروسازی نوارتیس سوییس اعلام کرده است که در حال تحقیق بر روی ریزتراشه های بلعیدنی خبررسان Ingestible event marker  است که می توان آنها را روی قرصهای کوچک جاسازی کرد.

این ریزتراشه بعد از سوار شدن روی قرص به معده می رود و در آنجا تحت تاثیر اسید معده فعال شده و شروع به اندازه گیری علائمی نظیر حرارت بدن، ضربان قلب و حرکات بدنی می کند و این اطلاعات را از طریق بلوتوث به گیرنده پچ مانندی که روی پوست است می فرستد، سپس این اطلاعات از طریق پچ جمع آوری شده و در پرونده دیجیتال بیمار ضبط میشود.

ضمن اینکه قرصی که وظیفه حمل ریز تراشه را به عهده دارد هم مانند سایر قرصها حاوی مواد دارویی بوده و کار خود را انجام می دهد و از طریق این ریزتراشه میتوان اطلاعات مربوط به جذب قرص و اثرات آن را هم ردیابی کرد. در وهله اول قرار است این تکنولوژی برای بیماران پیوندی مورد استفاده قرار بگیرد تا احتمال رد پیوند و عوارض ناشی از پیوند را بتوان کنترل کرد، در مراحل بعدی قرار است این تکنولوژی بصورت تجاری تر و قابل عرضه در بازار نیز دربیاید. دکتر موندل سرپرست بخش توسعه این شرکت قول داده است که اینکار را تا 18 ماه دیگر عملی کنند.  

  تصور می کنم در صورت توسعه این تکنولوژی، استفاده از آن تنها منحصر به امور پزشکی و درمانی نخواهد شد و می‌توان استفاده های بسیاری برای آن در نظر گرفت، شاید نویسندگان داستانهای تخیلی و یا پلیسی -جاسوسی از این به بعد بتوانند موضوع جدیدی را به سوژه های خود اضافه کنند.

مقدار کمی از گاز سمی سولفید هیدروژن توانسته فعالیت های حیاتی این موش کوچک را برای شش ساعت تا نزدیک به وضعیت مرگ پایین بیاورد. اگر محققان بتوانند چنین حالتی را در انسان ها هم ایجاد کنند ممکن است انقلابی در پزشکی اورژانس به وجود بیاید.  

داستان از اینجا آغاز می شود که در زمان اورژانس برای مثال یک تصادف شدید یا یک حمله قلبی، جان بیمار به شدت در خطر است. در اینجا زمان، شاه کلید نجات از مرگ است. در اغلب موارد مرگ به دلیل نبود وقت کافی جهت اقدامات پزشکی رخ می دهد.  

حالا محققان توانسته اند با این گاز سرعت زندگی را کم کنند. این ماده سبب می شود که فعالیت های حیاتی به صورت نیمه توقف درآید. ضربان قلب کم می شود و سرعت تنفس پایین می آید. تمام اینها باعث می شود که مرگ سلولی به تاخیر بیافتد و نتیجه آن تبدیل دقایق کوتاه به ساعت ها برای نجات جان بیمار خواهد بود. آقای راس می گوید: با استفاده از این روش زمان برای بیمار کند خواهد شد. در حالی که تیم پزشکی با سرعت مشغول درمان وی هستند.  

این تحقیقات بر روی حشرات و ماهی ها هم انجام شده. اما هنوز برای امتحان آن روی انسان ها کمی زود است. بیولوژیست مسوول این تحقیقات می گوید: "من ضربان قلب ماهی ها را متوقف کردم. بنابراین آنها از نظر کلینیکی مرده بودند. اما من می توانم دوباره آنها را برگردانم." شاید تمام اینها تعریف ما را از مرگ و زندگی عوض کند. 

شرکت فيليپس, نوعی دستگاه الکترونیکی ساخته که می تواند با استفاده از ذرات مغناطيس شده در مقیاس نانو, وجود 5 ماده مخدر را در بزاق دهان انسان کشف کند.

طراحی اين دستگاه برای استفاده پلیس جرم شناسی و گشت راهها و جاده ها صورت گرفته است. این دستگاه دارای يک نوار کارتريج یک بار مصرف برای نمونه گيری از بزاق دهان انسان و يک محفظه اندازه گیر, حاوی ذرات مغناطيسی است.

این در حالی است که تا قبل از این محصول نمونه های مشابه این دستگاه, تنها قادر به شناسایی الکل در بزاق دهان انسان بوده اند.

بزاق دهان راننده مشکوک به عنوان نمونه به این دستگاه تحویل داده می شود و پس از گذشت 90 ثانيه , وجود موادی از قبیل کوکائين, هروئین, حشيش, آمفتامین و مت آمفتامين در بزاق دهان را گزارش می دهد.

خبری که منتشر شده غیر قابل باور به نظر می رسد. اما دانشمندان دپارتمان علوم شناختی مرکز تحقیقات علوم اعصاب ATR ژاپن موفق شده اند نخستین تصاویر را از مغز انسان استخراج کنند.

روش کار بسیار جالب بوده است ابتدا 400 تصویر سیاه و سفید مختلف در سایز 10 پیکسل در 10 پیکسل به بیننده نشان داده شده است. هر تصویر به مدت 12 ثانیه مقابل چشم بیننده قرار داشته است و در این مدت دستگاه fMRI تغییرات فعالیتی کورتکس مغز را تحت نظر می گرفته است.  
یک کامپیوتر مرکزی اطلاعات را دریافت می کرده و با یک نرم افزار ویژه که توسط این دپارتمان تولید شده یاد میگرفته که چگونه تغییرات فعالیتی مغز را با تصاویر نشان داده شده مرتبط کند.

نتیجه فرایند این شده که وقتی حروف neuron به معنای عصب به ترتیب به فرد آزمایش شونده نشان داده شده است کامپیوتر مرکزی توانسته از روی فعالیت الکتریکی مغز کلمه neuron را استخراج کند. که تصویر آن را در بالا می بینید.

این می تواند آغازی باشد برای اینکه در آینده بتوانید شب ها رویاهایتان را روی یک DVD ضبط کنید. و یک گام علمی مهم در علوم شناختی محسوب می شود.