لونا رينگ٬ تصويري از خط استواي ماه. (اعتبار تصوير: شي مي زو/ Shimizu)

گاهی اوقات دنیای واقعی و اتفاقات روزمره حتی از رویا و تصورات بسیاری از ما انسان ها نیز پیشی می گیرد. "انرژی" .بله، این واژه که به دفعات آن را شنیده اید یکی از مهمترین نیازهای انسان در کره زمین بوده و مشکلات حاصل از کاهش منابع سوختی و انرژی روز به روز در حال افزایش است. محققین و دانشمندان زیادی برای پیدا نمودن روش های جدیدی که بتوانند برطرف کننده نیازهای سوختی در کره زمین باشد در تلاشند و اینبار ژاپنی ها طرحی باورنکردنی ارائه داده اند!

نظرتان درباره يك جمع كننده خورشيدي بر سطح ماه كه قادر است انرژي را به زمين انتقال دهد چيست؟! اين طرح که "لونا رینگ" خوانده می شود توسط يك كمپاني ژاپني 200 ساله ارائه شده است. اين كمپاني با نام شي مي زو Shimizu)) به خاطر تكنولوژي هاي آينده و ارتقاء ساختارهاي گوناگون به خود مي بالد. در مورد لونا رينگ بايد گفت در واقع مجموعه اي از سلولهاي خورشيدي است كه قادر خواهد بود همانند يك كمربند در طول تمام 11000 كيلومتر خط استواي ماه قرار گرفته و يك دستگاه انتقال ليزري٬ يك پرتو ليزر متراكم پر انرژي را به سوي ايستگاه هاي دريافت كننده روي زمين خواهد فرستاد.

این پروژه همراه با هتل هايی در حال چرخش٬ پاگاه هاي قمري٬ ابرشهرهاي هرمي و بسياري چيزهاي ديگر می باشد.

سرانجام انتظارها به پایان رسید. امروز درست همان روزی است که بسیاری از ستاره شناسان و دوستداران فضا در انتظار آن بودند. پس از سال ها تحقیق و جستجو پیرامون سیارات فراخورشیدی، ستاره شناسان بالاخره موفق به یافتن سیاره ای شدند که دارای شرایطی کاملاً شبیه به کره زمین می باشد. این سیاره از لحاظ علمی "منطقه گولدیلاکس برای زندگی" خوانده می شود یعنی سیاره ای که نه بسیار گرم و نه بسیار سرد است و دارای شرایط آب و هوایی بسیار عالیست.

سیاره ای که از ستاره میزبان خود نه آنچنان دور و نه بسیار نزدیک است. درست در فاصله مناسب قرار گرفته و از این رو وجود آب مایع در آن امکان پذیر است. این سیاره از لحاظ اندازه نه بسیار بزرگ و نه بسیار کوچک است و بدین خاطر دارای سطح، نیروی گرانش و شرایط جوی کاملاً مناسب است. به بیان بهتر این درست همان سیاره ای است که به دنبال آن بودیم. سیاره ای درست مانند زمین.

پل باتلر از موسسه تحقیقاتی کارنگی واشنگتن در اینباره می گوید: " این واقعاً اولین سیاره گولدیلاکس است که انسان تابدین روز موفق به یافتن آن شده است"

برخلاف تمامی سیاراتی که ستاره شناسان تا پیش از این موفق به یافتن آنها شده بودند (در حدود 500 سیاره در خارج از منظومه شمسی ) ، این سیاره جدید درست در نقطه ای قرار گرفته است که ستاره شناسان آنرا "منطقه قابل سکنی" می خوانند. بعلاوه این سیاره در همسایگی کهکشانی ما قرار دارد که این موضوع خود حاکی از وجود سیارات بسیار زیاد دیگری با شرایط قابل سکنی می باشد.

تصویر بالا : مدار سیارات در سیستم ستاره ای Gliese 581 ، که  با منظومه شمسی ما مورد مقایسه قرار گرفته است. ستاره  Gliese 581 دارای جرمی حدود 30% جرم خورشید ما است و سیارات در این منظومه بسیار نزدیکتر یه ستاره خود می باشند (در مقایسه با فاصله سیارات منظومه شمسی به خورشید) . سیاره چهارم , G , سیاره ای می باشد که قادر به میزبانی حیات است . (برای دیدن تصویر در اندازه بزرگ اینجا کلیک نمایید)

یافتن چنین سیاره ای که به طور بالقوه قادر به حمایت و میزبانی زندگی است قدمی بزرگ به سمت پاسخی برای این سوال همیشگی می باشد: آیا ما تنها موجودات زنده در این جهان هستی می باشیم؟

تحقیقات پیرامون این سیاره ادامه دارد و ما تلاش خواهیم نمود تا سایر اطلاعات تکمیلی را به محض انتشار در مراجع رسمی، در خبرهای بعدی "سایت نجوم ایران" در اختیار شما قرار دهیم. برطبق گزارشات فعلی، پنج تن از ستاره شناسان برجسته به خبرگزاری "آسوشیتد پرس" چنین اظهار نموده اند: این سیاره درست در منطقه ای مناسب قرار گرفته است و کشفی کاملاً متفاوت و واقعی نسبت به یافته های پیشین ما به شمار می آید.

تصویری از استیون ووت و اسپکتروگراف همیلتون که در شناسایی سیارات فراخورشیدی مورد استفاده قرار می گیرد

جیم کاستینگ از دانشگاه ایالتی پن در این باره می گوید: " صادقانه بگویم، این تنها سیاره ای است که یافتن آن مرا به هیجان آورده است" و ادامه می دهد : " این سیاره یک کاندیدای واقعی و درجه یک برای میزبانی حیات می باشد" .

در اینجا ذکر این نکته ضروریست که زندگی در سیارات دیگر به معنی وجود موجودات فضایی نیست. حتی کشف یک باکتری تک سلولی و یا نمونه ای ازیک کپک قارچی در سایر سیارات، خود اکتشاف علمی عظیمی بشمار می آید که برداشت ها را نسبت به یگانگی زندگی در کره زمین تغییر خواهد داد.

اما هنوز سوالات بی جواب زیادی درباره این سیاره عجیب وجود دارد. این سیاره دارای جرمی در حدود 3 تا 4 برابر زمین ، کمی بزرگتر از لحاظ عرضی و به ستاره اش نزدیکتر است. ( فاصله زمین تا خورشید در حدود 93میلیون مایل است و فاصله این سیاره تا ستاره میزبانش در حدود 14 میلیون مایل است) . سیاره در مدت زمان تنها 37 روز به دور ستاره میزبان خود می چرخد و جرم سیاره نشان دهنده این است که به احتمال قوی این سیاره صخره ای، دارای سطحی پایدار و گرانشی به اندازه کافی برای حفظ جو است. با توجه به شکل چرخش سیاره در اغلب اوقات یک سمت آن روشن و طرف دیگر تاریک می باشد.

این تصویر گرافیکی، چهار سیاره درونی سیستم Gliese 581  و نیز ستاره میزبان آنرا به نمایش گذاشته است (برای دیدن تصویر در اندازه بزرگ اینجا کلیک کنید)

به گفته استیون ووت از دانشگاه کالیفرنیا در سانتاکروز، دما در نواحی گوناگون سیاره متفاوت است و در فاصله بین 160 درجه (بسیار داغ) تا منفی25 درجه (یخبندان) متغیر می باشد.

طبق اظهارات استیون هنوز وجود قطعی آب در سیاره به اثبات نرسیده و نیز اطلاعات زیادی در رابطه با جو سیاره نداریم. از آنجا که شرایط محیطی سیاره برای وجود آب مایع کاملاً ایده آل می باشد و شواهد علمی نشان می دهد که وجود آب مایع به معنی وجود حیات است ، استیون ووت معتقد است: "احتمال وجود حیات در این سیاره 100% می باشد" .

این یافته ستاره شناسان در روز چهارشنبه، توسط بنیاد ملی علوم اعلام گردیده و در ژرنال ستاره شناسینیز به چاپ رسید.

امروزه جستجو برای حیات در سیارات فراخورشیدی و یافتن زندگی در خارج از کره زمین به یکی از داغ ترین و مهمترین مباحث اخترشناسی تبدیل شده است. ما حقیقتاً در محدوده زمانیه بسیار مهمی برای تحقیق پیرامون سیارات فراخورشیدی قرار گرفته ایم. تنها 18 سال قبل بود که اولین سیاره در خارج از منظومه شمسی ما کشف شد و 15 سال قبل وجود یکی از آنها در اطراف ستاره میزبان به اثبات رسید. علاوه بر این هر روزه نشانه های جدیدی از وجود اتمسفر و شرایط حیات در بسیاری از این سیارات بدست می آید که این نشانه ها با سرعت چشمگیری در حال افزایش می باشند. حجم این داده ها به اندازه ای زیاد است که اخترشناسان را قادر ساخته تا حتی درباره چگونگی تشکیل و پیدایش این سیارات نیز نظریات قابل قبول و استنتاج هایی را ارائه دهند.

بطور کلی ، دو روش برای تشکیل سیارات وجود دارد. اولین روش از طریق بهم پیوستگی است که در آن ستاره و سیاره از فروپاشی گرانشی مستقل از یکدیگر تشکیل می شوند اما بحدی نزدیک هم هستند که نیروی جاذبه متقابل آنها را در مدار به هم می پیوندد.