بالاخره دستگاه سونوگرافی قابل حملی که در زمستان گذشته مجوز FDA (سازمان نظارت بر غذا و دارو آمریکا) را برای حضور در بازار کسب کرده بود، پای خود را از موسسه تحقیقاتی Mobisante بیرون گذاشت و رسما وارد دنیای عرضه و تقاضا شد. این دستگاه که MobiUS (اولترا سوند همراه) نام دارد، می تواند به راحتی در جیب جا شود و کارهای یک دستگاه سونوگرافی معمول را انجام دهد. بنابراین دیگر برای انجام بررسی های سونوگرافی نیازی نیست تا بیمار به مراکز تشخیصی-درمانی مجهز اعزام شود.

مطمئنا بسیاری از کلینیکها و مراکز درمانی در نقاط دورافتاده و محروم چشم انتظار رسیدن چنین دستگاههای هستند اما چیزی که در این میان می تواند امید این مراکز را کمرنگ کند قیمت بالای دستگاه (حدود 7500 دلار) است؛ البته شرکت سازنده وعده داده است که در صورتی که سفارشهای بیشتری برای خرید این دستگاه بگیرد می تواند قیمت را تا نصف پایین بیاورد.

مشکل دیگر تکنولوژی نسبتا قدیمی دستگاه است؛ مغز متفکر این دستگاه گوشی Toshiba TG01 است که بر پایه ویندوز 6.1 (قابل ارتقا به 6.5) کار می کند. هرچند انتخاب ویندوز بعنوان سیستم عامل پایه دستگاه با توجه به حضور سیلش چاتانی (از مدیران سابق مایکروسافت) در راس گروه سازنده موبی-یو-اس قابل پیش بینی بود، اما استفاده از نسخه قدیمی سیستم عامل کمی مایوس کننده است. با این وجود هنوز می توان امیدوار بود که این دستگاه با سرعت بخشیدن به تشخیص مشکلات اورژانس بیماران، ارزش 7500 دلار هزینه اش را داشته باشد و همچنین می توان امیدوار بود که ساخت چنین دستگاهی آغازگر حرکتی در ساخت دستگاههای بعدی بر پایه iOS و اندروید باشد.

تگزاسی ها معمولا به تمام کردن کار علاقه دارند، حالا دانشمندان تگزاسی واکسنی را معرفی کرده اند که می تواند ما را بر علیه تمام انواع آنفلوانزاها (و نه فقط یک یا چند گونه) ایمن کند. این واکسن جدید برخلاف واکسنهای رایج فعلی، حتی در صورت جهش ویروس هم می تواند ایمنی بدن بر علیه آنفلوانزا را حفظ کند.

بزرگترین مشکل واکسنهای آنفلوانزای فعلی این است که هر سال باید پزشکان جمع شوند و حدس بزنند که چه گونه هایی ممکن در این سال شایع شوند و بعد با استفاده از ویروس ضعیف شده آن گونه، واکسنی را ساخته و روانه بازار کنند. وقتی این واکسن به کسی تزریق می شود، بدن او می تواند آن ویروس را در شرایط سالمی شناسایی کند تا در صورت مواجهه با حمله واقعی ویروس در برابر آن واکنش به موقع نشان دهد. اما مساله اینجاست که اگر فردی به گونه ای غیر از آن گونه مبتلا شود یا همان گونه ویروس دچار جهش شود، هرچه واکسن و دستگاه ایمنی رشته بودند، پنبه میشود و شخص به راحتی تسلیم آنفلوانزا می گردد.

اما تیم دکتر بئاتریس فونتورا برای مقابله با آنفلوانزا روش متفاوتی را انتخاب کردند، آنها توانایی ذاتی بدن را برای مقابله با آنفلوانزاها افزایش می دهند. ماجرا از این قرار است که بدن ما پروتئینی دارد به اسم REDD-1 که اگر سطح آن در سلولی بالا باشد، ویروس آنفلوانزا نمی تواند وارد آن سلول شود و اگر سطحش پایین باشد، سلول در برابر آنفلوانزا آسیب پذیر می شود. تکنیک دکتر فونتورا و همکارانش بر تقویت سیستم ایمنی از طریق افزایش مقدار این پروتئین متمرکز است.

تحقیقات این پزشکان نشان داده که واکسن ابداعی آنها می تواند ما را در برابر گونه های مختلفی از آنفلوانزا مقاوم کند، مانند آنفلوانزای اسپانیایی (گونه ای از آنفلوانزای H1N1 که در سال 1918 حدود 50 تا 100 میلیون نفر را در جهان کشته بود) یا آنفلوانزای خوکی (گونه دیگری از همین H1N1 که دو سال پیش توانست حداقل 11 تا 21 درصد مردم جهان را آلوده کند و به دلیل قرابت با نوع اسپانیایی وحشت زیادی در دنیا برانگیزد)

البته باید بدانید که متاسفانه تا عرضه این واکسن تگزاسی به بازار راه درازی در پیش است و این واکسن پیش از تایید حضورش در بازار دارویی باید از فیلترهای مختلف اداره غذا و داروی آمریکا بگذرد. روندی که گاه ممکن است تا دو سال به طول بینجامد. اما به هرحال ابداع این واکسن می تواند نوید بخش دنیایی به دور از استرس آنفلوانزاهای رنگارنگ و تهاجم گاه و بیگاه آنها باشد.

خون آزمایشگاهی که در لابراتوارهای پیر و ماری کوری پاریس از سلولهای بنیادی مغز استخوان به دست آمده است، چند روز پیش به یک داوطلب تزریق شد. این برای نخستین بار است که خونی که در خارج از بدن موجودی زنده ساخته شده است، به یک انسان تزریق می شود. در حال حاضر دریافت کننده خون نه تنها زنده است بلکه هیچ عارضه ای هم نشان نداده. با تولید این خون، نگرانیهای ناشی از کمبود خون در بیمارستانها کمرنگتر خواهند شد و انسان هم می تواند خوشحال باشد که حالا خون را هم تولید می کند.

بیماری هیچ وقت چیز خوبی نبوده. حالا قرار است که تلفن هوشمندتان به شما در تشخیص سریع تر بیماری کمک کند. کافی است هر وقت احساس ناخوش احوالی کردید روی نمایشگر تلفن تف کنید تا تلفن هوشمند تان در نقش یک آزمایشگاه تشخیص طبی وارد عمل شده و به کمک شما بیاید.

یک تیم تحقیقاتی در کشور کره معتقد است که نمایشگرهای لمسی تلفن ها می توانند جایگزین برخی آزمایش های خون و ادرار بشوند. نمایشگرهای لمسی همین الان هم از بار الکتریکی انگشت های شما برای تشخیص لمس استفاده می کنند و ایده جدید آنها شامل این است که قادر به آنالیز بزاق انسان هم باشند.

در واقع حساسیت نمایشگرهای لمسی در حال حاضر در مواردی بیشتر از اندازه مورد نیاز است. محققین کره ای با استفاده از یک نمایشگر لمسی روی باکتری کلامیدیا تحقیقاتی انجام داده اند و توانسته اند با کمک نمایشگر میزان تراکم باکتری های موجود را محاسبه کنند.

نتایج این تحقیقات در مجله

به چاپ رسیده و این ایده هنوز در قدم های اولیه اش به سر می برد. اما به نظر می رسد که تلفن های هوشمند تحقیقات پزشکی را هم به سوی خود معطوف کرده اند و تا چند سال دیگر به خوبی می توانید روی کمک های پزشکی تلفن تان حساب باز کنید!

سرطان یکی از اصلی ترین عوامل مرگ ومیر در بیشتر کشورها است و در این میان سرطان سرویکس (گردن رحم) هم یکی از شایعترین سرطانها در میان خانمها است(رتبه پنجم در امریکا). تاکنون روش اصلی مبارزه با این نوع سرطان ترکیبی از شیمی درمانی و رادیوتراپی بوده اما حالا روشی جدید توسط FDA برای مبارزه با این سرطان مجوز گرفته است: حرارت درمانی

حرارت درمانی روشی است که در آن از داغ کردن منطقه محدود و مشخصی برای مقاصد درمانی استفاده می شود، بعنوان مثال امواج مایکروویو را بر روی نقطه ای خاص یا توده ای مشخص تنظیم می کنند و دامنه و فرکانس امواج را هم متناسب با جنس و اندازه بافت انتخاب می کنند تا بیشترین تاثیر در بافت هدف به جای گذاشته شود و کمترین عوارض متوجه بافتهای مجاور گردد.

معمولا در این روش بافت هدف را تا حدود 45 درجه سانتیگراد حرارت می دهند، این مقدار حرارت می تواند بافت سرطانی را تخریب کند بدون آنکه باعث تغییرات زیادی در بافتهای سالم اطراف تومور شود. البته توصیه می شود که برای به دست آوردن نتیجه مطلوب بهتر است این روش به همراه رادیوتراپی (استفاده از امواج رادیواکتیو برای کنترل و تخریب بافتهای سرطانی) مورد استفاده قرار گیرد.

هرچند روش حرارت درمانی برای نابودی بافتهای سرطانی هنوز مراحل تحقیقاتی خود را طی می کند، اما تاکنون نتایج بسیار امیدوار کننده ای را در کنترل سرطانها از جمله سرطان سرویکس نشان داده است. در روشی که به تازگی مجوز کاربرد درمانی خود را به دست آورده است، تمرکز امواج مایکروویو بر مرکز بافت سرطانی است، به این ترتیب حداکثر حرارت در قلب تومور ایجاد می شود و حداقل تخریب در بافتهای سالم.

هرچند با توجه به نوع عملکرد آن باید گفت که این روش تنها در سرطانهایی که محدود به منطقه ای خاص هستند کاربرد دارد و متاسفانه نمی توان از این روش در سرطانهای متاستاتیک (سرطانهایی که در بافتهای مختلف بدن منتشر شده اند) استفاده کرد اما در مقایسه با عوارض گسترده روشهای مشابه مانند شیمی درمانی، می توان گفت که این روش جدید واقعا یک هدیه و کمک بزرگ به بیماران سرطانی است.

بد نیست حالا که صحبت از کمک به بیماران سرطانی شد، یادی هم از دوستان نیکوکار ،

کنیم که می دانند، سرطان غیر از درد هزینه هم دارد

اگر اخبار مربوط به روباتها را دنبال می کنید حتما با نام "داوینچی" ربات جراح معروف و پیشرو آشنا هستید. این ربات که از آن برای انجام عمل های جراحی حساس استفاده می شود قابلیت کنترل از راه دو را نیز دارد.

همین موضوع باعث شد که مسوولان ناسا به فکر استفاده دیگری از این ربات جراح بیافتند: تعمیر فضاپیما ها

تعمیر سفینه های فضایی یا اجزای مختلف ایستگاه های فضایی کاری بسیار پرهزینه در عین حال پر ریسک است و نیاز به تربیت فضانوردانی ماهر و جان بر کف دارد، اما اگر بتوانیم این کار سخت را به یک ربات واگذار کنیم چه؟

این سوالی بود که به ذهن متخصصین فضایی ناسا رسید و از آنجایی که یک ربات هنرمند به نام داوینچی حاضر و آماده بود، سوال آنها به زودی پاسخ خود را پیدا کرد. ناسا به سراغ مهندسین روبوتیک پزشکی دانشگاه جانز هاپکیز و دانشگاه ویرجینیای غربی رفت و از آنها خواست تا روبات داوینچی را طوری طراحی و برنامه ریزی کنند که برای انجام کارهای ظریفی در حد بریدن نوارهای پلاستیکی نگهدارنده، بدون آسیب رساندن به دیگر اجزا آماده باشد.

به این ترتیب یک مهندس می تواند روی زمین و پشت دستگاه کنترلی خود لم بدهد و بدون تحمل سختی های سفر به فضا، کار تعمیر یک فضاپیما را به راحتی انجام دهد.

البته فعلا مشکل اساسی که در این زمینه وجود دارد، تاخیر در دریافت و ارسال داده های بین زمین و فضاپیما خواهد بود که مهندسین در حال اندیشیدن چاره ای برای آن هستند. به نظر شما آیا می توان راه حلی برای این مشکل پیدا کرد؟

جوان ها اگر عینک هم داشته باشند معمولا کمتر پیش می آید به دو عینک مجرا نیاز داشته باشند. اما در افراد مسن تر زیاد می بینید که دارای دو عینک هستند: یکی برای مطالعه و یک عینک دوربین هم برای کارهای دیگر. حالا عینک Empower در نمایشگاه امسال وعده می دهد که یک عینک هر دو کار را انجام می دهد و می توانید تنها با یک بار لمس دسته، کاری کنید که لنز عینک تبدیل به حالت مخصوص مطالعه شود و با یک لمس دیگر تبدیل به عینک دوربین معمولی تان گردد!

جادوی این عینک در اینجا است که شما با شیشه معمولی طرف نیستید. پیشرفت الکترونیک به کمک emPower آمده تا شما یک لنز داشته باشید که از کریستال مایع شفاف ساخته شده. وقتی دسته عینک را لمس می کنید با یک جریان الکتریکی میزان فوکوس لنز، توسط کریستال مایع تغییر می کند و در نتیجه عینک شما تبدیل به عینک مطالعه می شود.

جالب اینجا است که می توانید میزان فوکوس را هم با حرکت دستتان روی دسته عینک تنظیم کنید.

برای استفاده از عینک نیاز است که آن را شاژر کنید. شرکت سازنده می گوید هر بار شارژ آن برای ۲ تا ۳ روز استفاده کافی است. و برای شارژ آن یک شب تا صبح لازم است روی شارژر مخصوص قرار بگیرد.

این عینک با قیمت ۱۲۰۰ دلار وارد بازار خواهد شد. فعلا برای جایگزین شدن به جای عینک های رایج، گران است. اما می توان تصورش را کرد تا چند سال دیگر با فراگیر شدن و ارزان شدن این فناوری بتوانیم با قیمت های بسیار ارزان تر آن را داشته باشیم.

احتمالا برای شما هم پیش آمده که هنگام خرید مواد غذایی یخ زده به این فکر کنید که: «آیا این از زمان تولید تا کنون فریز شده باقی مانده است؟ تا حالا چند بار یخ آن آب شده و دوباره یخ زده؟» یک فکر کاملا نگران کننده. علاوه بر تاثیر بر سلامت مواد غذایی، مشکلی است که فعلا راهی برای تشخیص آن نداریم. اما به نظر می رسد که روزنه های امیدی باز شده و این ابهام رو به پایان باشد.

شرکت Thinfilm در همکاری مشترکی با PST Sensor مشغول تولید حافظه های چاپی قابل بازنویسی هستند، که نتیجه آن شروع تولید اولین سیستم سنسور دمایی قابل پرینت برای مانیتور کردن مواد فاسد شدنی در غذا و دارو است. جنیفر ارنست نایب رئیس حوزه آمریکای شمالی تین فیلم می گوید:«این یک شیئ هوشمند است که همه چیزهای ضروری را در خود دارد.»

اولین نسل از سنسورهای تین فیلم قادر خواهند بود که اطلاعات مربوط به آیتم های مشخص از هر شیئ را درون خود ذخیره کنند. در این مورد به خصوص قرار است که سنسورها اطلاعات مربوط به تاریخچه دمایی شیئ را با درج زمان دقیق ثبت نموده، آنها را تجزیه و تحلیل کرده و نهایتا بر روی صفحه نمایش کم مصرفی قابل خواندن سازند. اطلاعات هم در هر جایی قابل دست یابی هستند. زیرا مانند برخی نمونه های قبلی قرار نیست که از سرویس کلود خاصی بازخوانی شوند و یا نیاز به ارتباط بیسیم داشته باشند.

البته در گذشته شاهد عرضه سنسورهایی بوده ایم که به محض شروع فساد در ماده غذایی تغییر رنگ دهند. اما این تکنولوژی اطلاعات را در خود ذخیره نمی کرد و درنتیجه تاریخچه محصولاتی را که فروخته می شوند مشخص نمی نمود. تکنولوژی جدید تین فیلم، ابزاری متشکل از چندین جزء است: سنسور دمایی، باتری، حافظه قابل دسترسی و یک بخش قابل خواندن تماسی یا صفحه نمایش. و البته ده سال تحقیق و توسعه پشتوانه تولید چنین سنسورهایی است. تمام مدار این سنسور قادر است تنها با مصرف 0‪.‬2 میکروآمپر، برای شش ماه یا بیشتر با یک باتری یک آمپری سه ولتی به کار ادامه دهد.

این مدارها ارزانند، قابلیت انعطاف دارند، و معمولا قابل بازیافت هستند. در حقیقت حافظه این سیستم از پلیمرهای فرو الکتریکی ساخته شده که کاملا قابل بازیافت هستند. موارد تولید ترانزیستور هم جنسی شبیه مدارهای سنسور CMOS دوربین های عکاسی دارند. در نتیجه هر سنسوری که از ابتدای کار در سال ۲۰۱۳ تولید می شود تنها ۳۰ سنت هزینه خواهد برد و مطمئنا این مبلغ در سالهای بعد کاهش خواهد یافت.

ارنست می گوید: «این کاملا شبیه یک برچسب خواهد بود، اما با قابلیت های بسیار فراوانتر. این یک لایه نازک از پلاستیک حاوی الکترود ها و حافظه ای است که بر روی آن چسبانده شده اند.» علاوه بر مواد غذایی فریز شده و فاسد شدنی از این سنسور می توان بر روی واکسن ها و داروهای تزریقی هم استفاده نمود تا از نگهداری آنها در شرایط دمای مناسب از زمان تولید تا مصرف در بیمارستان و درمانگاه ها اطمینان حاصل کرد. البته با گسترش این تکنولوژی می توان انتظار محصولات دیگری از قبیل سنسورهای سنجش رطوبت را هم داشت. تین فیلم نوعی اکوسیستم دیجیتال تولید کرده که امن، سالم، قابل بازیافت و ارزان است و می تواند کاربردهای بسیار متنوعی داشته باشد.